Blog Post

03
DEC
2015

berenloop, mijn eerste Sportrusten marathon

In November liep ik met het sportrustenschema een marathon

hier staat mijn verslag

Berenloop Terschelling 2015 (3u08)

“Volgende keer weer Sportrusten? Jazeker weer met het 100dagen schema als richtlijn.”

Proloog

2015 stond in het teken van Sportrusten. Na de cursus Sportrusten voor hardlooptrainers bij het begin van de lente in een nog koud Nederhorst den Berg trainde ik met het schema voor de Koning van Spanje trail (37km), Gulpen.

Heuvel op en af “zwaarder dan een marathon” beekje door, glibberen over natte schapenpaadjes en met je eigen drinken in je rugzak liep ik redelijk makkelijk de trail.

Mijn debuut op de marathon had ik toen al gepland op Terschelling. Het leuke van de Berenloop is de gemoedelijkheid. Daar start je niet in een met bouwhekken afgezet startvak. Gewoon 10 minuten (of 5) voor de start verzamelen samen met maar 550 andere deelnemers. Met een prachtig parcours over Terschelling; Polder, duinen, strand, en Bos en finish onder de Brandaris. En niet te vergeten de zeiltocht met de Ambulant naar Terschelling toe.

Sportrusten Schema

Met veel vertrouwen en met overtuiging begon ik het 100 dagen schema. Voor mij betekent een schema een richtlijn en af en toe het schema wat bijstellen hoort erbij. In augustus moest ik mij voorbereiden op een fietstocht van 225km met een stel kleppers en heb ik looptrainingen laten schieten om het weinige aantal fietskilometers te vergroten. Verder heb ik wat extra rust gepakt,noodzakelijk gevolg van die fietstocht, De N70 trail en de Dam tot Dam. En die laatste is ook meteen de training, die ‘stiekem’ verder was dan 14km.

Omdat ik looptrainingen geef heb ik meer rustige (vogels kijken) trainingen gedaan dan volgens schema. (183 ipv 78km). De kilometers van de drie intensieve trainingen waren echter veel minder dan gepland (375 ipv 452km)

gedurende de 100 dagen viel mij op dat ik elke keer echt zin had om te gaan trainen. Natuurlijk had ik ook mindere dagen, maar ik herstelde toch elke keer weer makkelijk.

Mijn snelheid kon ik makkelijk volhouden met de geplande hartslagen.

Dag 0

voor de start

Terwijl ik de voorkeur geef op gevoel te lopen of te fietsen heb ik de hele periode gelopen met een hartslagmeter. Maar hoe voelt een redelijk vlakke marathon met eerst flink wind mee als je niet zo ver getraind hebt. Geen twijfels over het al dan niet uitlopen, maar wel over met welk tempo moet ik de eerste 14k lopen? (gehersenspoeld door de sportrusten-maffia ga je al gauw in blokken van 14km denken). En dan wordt je ook nog ’s ochtend nog even meewarrig aangekeken door ervaren marathonlopers als Simon S(twee marathons in 8 dagen):”zo hard? Je weet toch dat Koen zelf vorige week in NY…….”

0-14km

Wow wat heb ik de juiste benen. Waar is de rem? O ja om mijn arm. De cijfers stellen me gerust en bevestigen mijn gevoel. Mijn benen willen eigenlijk niet geremd worden. Langs de haven en klipper Ambulant en meteen met ruime wind lukt het me toch om me in te houden. De eerste 14 gaan zonder enige moeite voorbij. Het is nog gezellig, er zijn er meer lopers met de handrem erop en dus ook een beetje lucht over voor kort gesprek(over het weer of uitzicht). De zelf aangeleverde sportvoeding in mijn versierde flesjes pik met moeite uit de niet uitgepakte bakken en (be)valt goed. (1:02:22)

14-28km

Dit is misschien wel het mooiste deel van het parcours. Na Oosterend verlaten we de bewoonde wereld en glooien over het fietspad met een grote boog door de duinen langzaam weer naar het westen. Wind schuin mee gaat van wind vol in de rug naar wind tegen. Ik loop lang met een medeloper kop over kop genietend van het uitzicht.

In de verte zijn af en toe nog een paar eenlingen en een klein groepje te zien op een duintop. Het zijn geen beklimmingen van hoge duinen, maar vlak is het niet. Het asfalt is veranderd in een schelpenpad. Onderweg loop ik mijn tweede tijd ooit op de halve en bedenk dat ik verder loop dan tijdens de trainingen èn dat ik geen enkel pijntje voel en dat is ook weleens anders. (1:02:10)

28-finish

Gezocht: een maatje, om samen kop over kop te lopen. Er zijn er echter niet veel andere lopers en daarnaast komt het tempo niet altijd overeen. Vlak voor het strand vind ik er één. De wind is pittig en samen met het zand zorgt dat het lichtlopen toch wat werken wordt. Het tempo zakt wat. Toch kom ik redelijk ongeschonden de duinovergang bij West aan Zee over en begin nu echt aan de terugweg. Nog 6 km. De terugweg heeft op Terschelling een naam: Longway. Één bijna rechte onverharde weg terug naar West, maar wel een lange dus. Mijn bovenbenen protesteren licht, maar door de focus op techniek kan ik mijn frequentie van 186 volhouden. 6Km nog en in mijn uppie, maar nu al o zo blij. Geen moment onderweg de gedachte over hoe ver nog of jeetje wat een eind. En de tijd en tempo is nog steeds boven verwachting. “Wie weet pak ik”.. die gedachte parkeer even tot na de finish. Het bos en dorp in, er staat weer publiek.

Hallo! mensen het kan hoor, dat sportrusten schema.

(1:04:04)

Finish

De Torenstraat is bekleed met een rode loper (tapijt, niet een loper)

Wauw onder de 3:09!

“Wat is daar belangrijk aan, onder de 3:09?”, wordt er gevraagd. “Oh dat is een klein dingetje”, antwoord ik.

Mijn strandmaatje finished met de woorden .”….en ik heb niet verder dan 22km getraind!”. “Best veel”, is mijn gedachte. En we vieren samen ons debuut.

Epiloog

Ja, pijn in mijn bovenbenen, maar niet moe en kapot, zoals eerder weleens op een halve of de 7heuvelen, wanneer ik volledig leeg kon lopen en mijn kuiten geen stap meer konden zetten en mijn maag geen eten wilde.

Volgende keer weer Sportrusten? Jazeker weer met het 100dagen schema als richtlijn. Misschien niet zo strikt, maar zeker wel met de zo nodige rust en juiste tempo’s. En zeker niet met te lange duurlopen als training met een te lang herstel als gevolg.

comment : Off